EP. กานต์นรา

 

 

 

 

 

20:30

 

กานต์นรารู้สึกดีกับการมีอยู่ของคุณโทรุในใจ ที่เขาเป็นธุระจัดการเรื่องโรงพยาบาลและดีลคุณหมอเฉพาะทางให้เพื่อมารักษาแม่เธอ จนแม่เธอปลอดภัย แม้จะต้องนอนโรงพยาบาลหนึ่งคืนเพื่อรอให้ความดันอยู่ในระดับที่ปรกติก่อนก็ตาม

แต่คุณหมอก็ยืนยันว่าคุณแม่ของเธอไม่เป็นอะไรมาก เพราะเข้ารับการรักษาทันไม่เช่นนั้นสมองที่ได้รับการกระกระทบกระเทือนมา ถ้าได้รับรักษาช้าอาจจะมีเลือดคลั่ง และนั่นมันเพราะเขาเรียกรถฉุกเฉินให้และพาไปโรงพยาบาลเอกชนที่ใกล้ที่สุด

รวมถึงเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่เขาออกให้ ถ้าเธอจะรู้สึกดีมันคงไม่แปลกอะไร เพราะตอนที่เธอต้องการใครเขาสักคนข้างกาย

เขาไม่เคยหายไปเลย

 

" โทจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีคนขับรถของโทไปรับน้องกิ่งกับคุณพ่อที่บ้าน เพื่อพามารอรับคุณแม่ที่โรงพยาบาลแล้วกลับไปส่ง "

" ขอบคุณมากนะคะคุณโท "

" ไม่เป็นไรค่ะ แล้วกานต์...โอเคขึ้นมั้ย "

กานต์นราเงยหน้าไปสบนัยตาคนตัวสูงกว่าด้วยหัวใจที่หวั่นไหว กับคำว่า " โอเคขึ้นมั้ย " เขาก็ยังเป็นคุณโทรุที่ใส่ใจและแคร์ในทุกความรู้สึกของเธอเสมอ

แม้เธอจะปฏิเสธเขา...

" กานต์โอเคแล้วค่ะ "

" งั้นเรากลับกันก่อนเถอะค่ะ จะได้แวะไปส่งคุณพ่อกับน้องกิ่งที่บ้านด้วย ส่วนคุณแม่มีพยาบาลพิเศษคอยดูแลอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา กานต์ไม่ต้องห่วง "

" ขอบคุณอีกครั้งนะคะคุณโทรุ "

โทรุเลื่อนมือขึ้นลูบผมกานต์นราเบาๆ อย่างปลอบประโลมจิตใจ เขาไม่ได้คิดจะล่วงเกินหรือฉวยโอกาสในยามที่กานต์นราอ่อนแอแต่อย่างใด เขาแค่อยากปลอบคนที่เขา " รัก " ให้เธอรู้สึกอุ่นเท่านั้น

" แค่กานต์สบายใจ เท่านั้นโทก็ยิ้มได้แล้ว " ^_^

 

ตึกตึก ตึกตึก ~

 

 

.

 

 

.

 

 

23:30

ห้องทีปภากับกานต์นรา

 

ร่างเล็กนอนซุกอกคนรักที่โอบกอดเธอไว้ แม้ในยามที่เธอต้องการเขาที่สุดเขาจะไม่ได้อยู่ข้างกาย แต่เขาก็โอบกอดเธอทุกครั้งหลังจากที่เราได้อยู่ด้วยกัน

แต่ครั้งนี้ใจของเธอมัน...ไม่เหมือนเดิม

 

" เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าไปส่งที่สนามบิน "

" อือ... "

" ไปญี่ปุ่นไหวแน่นะ "

" งานสำคัญน่ะ มันต้องไป แล้วแม่ก็ปลอดภัยแล้ว "

ทีปภาลูบผมคนรักไว้ก่อนจะนิ่งไปชั่วครู่ เมื่อมันมีคำถามต่างๆ ผุดขึ้นในใจ ว่าทำไมคุณโทรุถึงได้ช่วยเหลือคนรักของเขาขนาดนั้น ทั้งที่คนเป็นเจ้านายกับลูกน้องธรรมดาไม่น่าจะดูแลกันถึงขั้นนี้ แล้วช่วงหลังๆ มา คนรักของเขาก็เริ่มมีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป อย่างเช่นเสื้อผ้าและของใช้ที่ราคามันแพงจนมนุษย์เงินเดือนธรรมดาไม่อาจเอื้อมได้ ที่สำคัญมันไม่ใช่แบบที่คนรักของเขาเคยใช้เลย ใครซื้อให้กัน?

แต่เขาไม่กล้าเอ่ยถามความคิดเหล่านั้นออกไปเพราะเห็นว่ามันดึกมากแล้ว และมันไม่สมควรมาคาดคั้นเอาอะไรในเมื่อคนรักพึ่งตกใจกับเรื่องของคุณแม่มา

เอาเป็นว่าเขาต้องเชื่อใจ " กานต์นรา " คนรักของเขา และเชื่อมั่นในความรักของเราที่คบกันมาถึงเก้าปี ว่ามันไม่มีอะไรเปลี่ยน

ถึงเขาจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม...

 

" เท่ "

" คะ "

" พรุ่งนี้ส่งเค้าที่สนามบินเสร็จแล้ว เลยไปดูแม่กับน้องที่โรงพยาบาลให้หน่อยได้มั้ย "

" พรุ่งนี้หรอ... "

" อือ ช่วงบ่ายๆ หมอให้แม่กลับไปบ้านได้เลย เค้าอยากให้เท่ไปรับแม่กับครอบครัวเค้าที่โรงพยาบาลแล้วไปส่งแม่ที่บ้านได้มั้ย "

" ได้สิ เดี๋ยวพรุ่งนี้เท่ไปรับ "

กานต์นราจูบลงที่เนินอกคนรักแทนการพูดขอบคุณ

" ไปทำงานที่ญี่ปุ่นให้สบายใจ ทางนี้เท่ดูแลให้ค่ะ "

" ขอบคุณนะ "

" อย่าคิดมากล่ะ " ทีปภาลูบผมกานต์นรา " เท่จะพยายามให้มากกว่านี้เพื่ออนาคตของเราค่ะ ที่รัก... "

" รักเท่ที่สุดเลย "

 

 

แต่ทว่า...

 

22:00

ณ ประเทศญี่ปุ่น (20:00ประเทศไทย)

 

TING

Kannara : พี่พึ่งลงเครื่อง พึ่งถึงที่พัก

King : หนูกับแม่ถึงบ้านนานแล้ว

Kannara : ใครไปส่ง?

King : คนขับรถของคุณโทรุค่ะ แล้วพี่เขาบอกว่าคุณโทรุให้มาคอยรับส่งและคอยอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าคุณโทรุจะกลับจากญี่ปุ่น

Read

Kannara : เขาไว้ใจได้ ยังไงก็ดูแลเขาด้วย

King : ค่ะ พี่แก้ว

Kannara : แล้วติดต่อเท่ได้รึยัง?

King : ยังเลยค่ะ น่าจะติดธุระอยู่

Read

Kannara : เดี๋ยวพี่ถามเอง กิ่งไปดูแม่เถอะ

King : ค่ะ

King : อย่าดุมากนะคะ พี่เท่อาจจะติดธุระจริงๆ

Read

Kannara : จะพยายาม

Read

 

 

" วายฟายโรงแรมใช้ได้มั้ย "

โทรุที่พึ่งเช็คอินเรียบร้อยเดินมาหากานต์นราที่ยืนกดมือถืออยู่ใกล้เค้าเตอร์หน้าล็อบบี้โรมแรม

" ใช้ได้ค่ะ "

" งั้นขึ้นที่พักเถอะค่ะ เดี๋ยวโทช่วยถือกระเป๋า "

" ขอบคุณค่ะคุณโท "

กานต์นราเก็บมือถือใส่กระเป๋าเสื้อโค้ทไว้ แม้ตอนนี้จะมีอารมณ์ขุ่นมัวในใจที่คนรักผิดคำพูดกับเธอทั้งยังติดต่อไม่ได้ แต่เธอกำลังมาทำงานและอยู่กับเจ้านายก็ควรจะสนใจกับทางนี้ก่อน

ส่วนทางนั้น...ค่อยว่ากันทีหลัง

 

 

ห้องพักของโทรุ&กานต์นรา

 

 

ห้องพักของโทรุกับกานต์นราเป็นห้องชุดที่มีสองห้องนอนในห้องเดียวกัน ใช้ครัวกับห้องนั่งเล่นด้วยกัน ส่วนห้องน้ำมีให้ในตัวของแต่ละห้อง ซึ่งกานต์นราก็ไม่ติดอะไรเพราะยังไงก็แยกความเป็นส่วนตัวออกจากกันอยู่แล้ว ถึงมันจะดูรวมๆ ว่านอนห้องเดียวกันก็เถอะ

 

23:50

 

อ้าส์ ~ อากาศหนาวจัง

โทรุที่จัดเก็บสัมภาระของตัวเองเรียบร้อยเดินออกมายังห้องนั่งเล่นด้านนอกเพื่อหวังจิบชาร้อนๆ ก่อนนอนจะได้หลับสบาย เขาออกมาในชุดนอนที่เป็นเสื้อกันหนาวแขนยาวเข้ากับกางเกงวอร์มขายาวคู่ใจ พร้อมเอาถุงเท้าคู่หนามาสวมใส่เพราะอากาศที่ญี่ปุ่นตอนนี้ค่อนข้างหนาวจัดถึงแม้เขาจะอยู่ในห้องพักส่วนตัวที่มีฮีตเตอร์ (เครื่องทำความร้อน) ให้ก็ตาม ก็เขามันพวกคนขี้หนาวน่ะ ใส่ชุดนอนหนาๆ นอนดีกว่าจะได้รู้สึกอบอุ่น

ซึ่งโทรุก็แต่งตัวไม่ต่างกับกานต์นราที่กำลังก้มๆ เงยๆ หาอะไรบางอย่างอยู่ตรงเค้าเตอร์ครัว

 

" หาอะไรคะ "?

แน่นอนว่าคนที่อัธยาศัยดีอย่างโทรุ ต้องเอ่ยถามกานต์นราอยู่แล้ว

" กานต์เผลอทำต่างหูตกค่ะ ไม่รู้กระเด็นไปที่พื้นหรือตรงเค้าเตอร์ "

" เดี๋ยวโทช่วย "

โทรุเดินมาหากานต์นราก่อนจะช่วยมองหาเจ้าต่างหูที่รูมเมทของเขาทำตกไว้ ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นต่างหูที่เจ้าตัวใส่มาวันนี้ ซึ่งมันเป็นต่างหูเพ็รชเม็ดเล็กที่เขาเป็นคนซื้อให้ แล้วอ้างว่าได้ฟรีมาจากลูกค้า กานต์นราถึงยอมรับของมีค่าสิ่งนั้นจากเขา :)

" งือออ หายไปไหนนะ "

เวลากานต์นราทำตัวสบายๆ ทั้งสีหน้าแววตาที่ดูผ่อนคลายเมื่อไม่ใช่เวลางาน มันก็ทำให้กานต์นราดูน่ารักมากในสายตาโทรุ

" อ่า โทเจอแล้ว "

โทรุก้มลงไปหยิบเจ้าเพ็ชรเม็ดเล็กที่กระเด็นไปตกอยู่ตรงซอกตู้เย็นส่งคืนกานต์นรา

" ขอบคุณค่ะคุณโทรุ " กานต์นรารับมาก่อนจะเก็บต่างหูเข้ากล่อง ก่อนหน้าเธอเอาก้านต่างหูมาลองจิ้มในรูมือถือเพื่อนเปลี่ยนซิมแล้วเผลอทำหล่น

" สายตาสั้นหรอ "

" ค่ะ กานต์ถอดคอนแทคเลนส์เลยมองไม่ค่อยชัด "

" แว่นสายตาล่ะ "

" กานต์ลืมเอามาด้วย แฮะ " กานต์นรายิ้มแหย ทั้งที่เป็นคนสายตาสั้นแท้ๆ แต่กลับลืมของสำคัญ

" ตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้วคงไปร้านแว่นไม่ทัน ไว้พรุ่งนี้เช้าแล้วกันนะคะ "

" คะ " กานต์นราเลิกคิ้วอย่างสงสัยในคำพูดเขา?

" เดี๋ยวโทพาไปตัดแว่นทิ้งไว้ เราต้องอยู่อีกหลายวัน "

" ขอบคุณค่ะคุณโท " คุณโทรุเขาใส่ใจเธออีกแล้ว แถมยังไม่ดุด้วยที่ลืมของสำคัญ นั่นก็ทำให้เธอ...ใจฟู

" แล้วกานต์ออกมาทำอะไร "

" กานต์มาหาอะไรเสียบมือถือเปลี่ยนซิมแต่ไม่มีเลยค่ะ เลยเอาก้านต่างหูมาเสียบแทน แล้วก็...หิวน่ะค่ะ เลยว่าจะต้มมาม่ากิน "

" อาหารบนเครื่องไม่อร่อยสินะ "

" อร่อยค่ะ แต่ได้น้อย "

โทรุอมยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนท้องของเขาเองจะส่งเสียงน่าอายออกมา จ็อก ~

" หิวเหมือนกันหรอคะ "

" พอจะมีให้โทสักถ้วยมั้ย "

" มีเยอะเลยค่ะ เดี๋ยวกานต์ไปเอามาให้ "

" งั้นโทต้มน้ำร้อนไว้รอ "

 

แล้วคืนแรกของการมาญี่ปุ่นของท่านประธานกับคุณเลขาก็จบที่ทั้งคู่นั่งโซ้ยมาม่าด้วยกัน ต่างหัวเราะให้กับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เจอระหว่างการเดินทางครั้งนี้โดยไม่มีเรื่องงานอยู่ในหัวข้อสนทนาเหล่านั้นเลย ที่ต่างคนต่างเม้าธ์คนนั้นที คนนี้ที รวมถึงคุยเรื่องสถานที่เที่ยวในญี่ปุ่นที่อยากไป จนมันมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ ว่าเขาสองคนสามารถเข้ากันในหลายๆ เรื่องได้ ถึงจะต่างสไตล์แต่มันก็คลิกกันได้แค่ทำความเข้าใจกันและกัน

ก่อนทั้งคู่จะแยกย้ายไปนอนห้องใครห้องมัน โดยไม่ลืมจะบอกฝันดีกันและกันเพื่อจบค่ำคืนแรกนี้ด้วยรอยยิ้ม :)

 

 

 

เข้าวันที่ 2 ของทริป (ทำงาน) ที่ญี่ปุ่น

 

กานต์นราตื่นแต่เช้าเพราะเจ้านายบอกจะพาไปตัดแว่นทิ้งไว้ก่อนเข้าประชุมงานที่จัดขึ้นภายในโรงแรมเดียวกับที่พัก แต่ด้วยความที่เมื่อคืนนี้เธอทะเลาะกับทีปภาเรื่องที่เขาไม่ไปรับแม่กับน้องสาวเธอ ซึ่งคำตอบที่เธอได้กลับมาคือเขาบอกแค่ว่า " ลืม " ซึ่งเธอไม่ได้ต่อว่าอะไรเขากลับไป นอกจากพิมพ์บอกว่าไม่เป็นไร แล้วก็นอนร้องไห้ที่คนรัก " ไม่ใส่ใจ " เธออีกแล้ว

และดูเหมือนว่าขอบตาของเธอจะบวมจนคุณโทรุจับสังเกตุได้ เขาเลยเอื้อมมือที่สวมถุงมืออยู่มาจับมือเธอไว้แล้วเอาไปซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทสีน้ำตาลเข้มของเขา ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด

ถ้านั่นคือการปลอบใจ เธอก็อยากให้เขาปลอบ...

บางครั้งการมีเขาคอยสังเกตุความรู้สึกของเธอ มันก็ทำให้เธออบอุ่นหัวใจ อย่างน้อยก็มีเขาคนนึงที่รับรู้ถึงความรู้สึกข้างใน โดยที่เธอไม่ต้องพูดอะไรเลย

" ตัดแว่นเสร็จแล้วเราไปหาอะไรร้อนๆ อร่อยๆ กินก่อนเข้าประชุมดีมั้ย "

" มันจะสายเอานะคะนี่ก็เก้าโมงกว่าแล้ว "

" โทอยากให้กานต์ได้กินชาเขียวร้อนๆ กับขนมปังแสนอร่อยมากกว่า ส่วนประชุมเราเข้าสายหน่อยก็ได้นะ ยังไงโทก็มาเพราะพ่อบังคับอยู่แล้ว "

" ตั้งใจหน่อยสิ "

" ตั้งใจอยู่ "

" ตั้งใจอะไรคะ มาวันแรกก็สายแล้ว "

" ตั้งใจดูแลกานต์ "

" ... "

" ไม่ว่าจะเจอกับอะไรอยู่ก็สู้ๆ นะ อย่าเศร้ามากรู้มั้ย " โทรุประสานมือกานต์นราที่ซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อของเขาไว้

" ถ้าไม่สบายใจอะไร บอกโทได้ อย่างน้อยก็ได้ระบาย ดีกว่าเก็บไว้คนเดียว "

อากาศที่มันหนาวจนควันออกมาจากปากของโทรุ แต่ทำไมไม่รู้กานต์นราถึงรู้สึกอบอุ่นทั้งกาย ทั้งรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ทำให้ความหม่นหมองในใจเธอมันถูกกลืนหาย กลายเป็นความหวั่นไหวขึ้นมาแทน

กานต์นรารู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้โทรุ...

 

" ขอบคุณที่ใส่ใจกานต์ขนาดนี้ "

" เลขาคนสวยทั้งคนนิคะ แล้วถ้าเลขาเศร้าจนทำงานไม่ได้ขึ้นมา ท่านประธานสมองตันอย่างโทตายคาห้องประชุมแน่... "

กานต์นราเผยรอยยิ้มแรกของวันในการแซวตัวเองของเขา

" เพราะฉะนั้น...ไปกินชาเขียวกับซาลาเปากันเน๊อะ "

" อันนี้คุณโทรุอยากทานเองมากกว่่า "

" หว่า...รู้ทันซะแหละ " โทรุหันมามองกานต์รนาที่เดินข้างๆ ด้วยรอยยิ้ม

" แล้วจะปล่อยมือกานต์ได้ยังคะ "

" อยากให้ปล่อยหรอ "

มันเป็นจังหวะที่ทั้งหวะที่ทั้งคู่สบสายตา ก่อนกานต์นราจะส่ายหน้า และโทรุยิ้มออกมาทั้งประสานมือกันแน่นขึ้น

 

 

การประชุมของวันนี้ผ่านไปด้วยดี โดยที่กานต์นราคอยซัพพอร์ตโทรุอยู่ไม่ห่าง ไม่ว่าเขาจะแอบหาวกี่ครั้งแต่กานต์นราก็ดึงสติเขากลับมาได้โดยการแอบหยิกขาเขาตลอด ซึ่งเขาบอกเองว่าถ้าเขาจะหลับก็หยิกมาได้เลย และแน่นอนว่า กานต์นรา...ไม่ออมมือ

แล้วโทรุก็ไม่บ่นที่โดนหยิกสักคำ หนำซ้ำยังดูชอบอีกที่คุณเลขาทำแบบนั้นกับเขา นั่นก็หมายความว่าเขากับคุณเลขาสนิทกันมากขึ้น :)

เมื่อประชุมเรียบร้อยโทรุก็พากานต์นราไปเอาแว่นสายตาที่สั่งตัดไว้ แล้วหัวใจดวงน้อยๆ ของโทรุก็เต้นระสับระส่ายอย่างไม่เป็นจังหวะ เมื่อพบว่ากานต์นราเวลาใส่แว่นสายตา แล้วโครตจะ " น่ารัก " เลย แล้วแว่นมันก็เข้ากับใบหน้าหวานนั้นมากๆ จนเขานึกอยากให้กานต์นราใส่แว่นสายตาให้เขาดูทั้งวัน

 

^_^

 

หลังจากไปรับแว่นเสร็จเรียบร้อย โทรุก็พากานต์นราไปทานอาหารต่อที่โรงแรม โดยไม่ลืมที่จะสั่งของโปรดของคุณเลขาอย่างไอติมชาเขียวมาให้ นั่นก็ทำเอากานต์นรารู้สึกผ่อนคลายหลังสมองถูกใช้งานอย่างหนักในที่ประชุม

" อร่อยล่ะสิ ยิ้มแก้มปริเลย "

" ชาเขียวที่ญี่ปุ่นมันสุดยอดมากเลยค่ะ "

" มีร้านลับที่อร่อยกว่านี้อีกนะ ไว้ถึงวันพักเราค่อยไปกัน "

" วันพัก... "

" ประชุมอีกสองวัน แล้วก็หยุดสองวัน ส่วนวันก่อนจะกลับก็ไปดูงานนอกเมืองโตเกียวอีกรอบ " โทรุเอ่ยบอกตารางงานที่มีการเปลี่ยนแปลง

" ค่ะ " กานต์นราพยักหน้ารับก่อนจะทานไอติมชาเขียวต่อ

" โทจะไปหาคุณแม่ด้วย "

" ... "

" กานต์ไปหาแม่กับโทมั้ย "

" หมายถึง...ไปสุสานของคุณแม่คุณโทรุหรอคะ " กานต์นราพึ่งรู้ไม่นานว่าคุณแม่ของคุณโทรุเสียชีวิตไปเมื่อสามปีก่อนด้วยอุบัติเหตุ

" ค่ะ แต่สุสานของแม่อยู่นอกเมือง ใช้เวลาเดินทางประมาณสี่สิบนาที ถ้ากานต์ไม่สะดวกไม่เป็นไรนะ โท... "

" กานต์จะไปกับคุณค่ะ เราไปไหว้คุณแม่ของคุณกันนะคะท่านประธาน "

" อือ ขอบคุณ " ^_^

 

 

 

10:00

ณ ประเทศญี่ปุ่น

 

วันนี้เป็นวันหยุดระหว่างการทำงานที่ญี่ปุ่นของกานต์นรา แต่เธอก็ตื่นแต่เช้าเพื่อนั่งรถมาไหว้หลุมศพของแม่คุณโทรุโดยคุณโทรุเป็นคนขับ

ซึ่งเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าวันนึงเธอกับเจ้านายจะสนิทสนมกันได้ขนาดนี้ ขนาดที่เขาพาเธอมาไหว้หลุมศพแม่ของเขา แล้วเธอเองก็เต็มใจและอยากมาทำความเคารพผู้ให้กำเนิดเขา เธออยากบอกกับคุณแม่ของเขาว่าขอบคุณมากนะคะที่เลี้ยงดูคุณโทรุมาอย่างดี เขาถึงได้อบอุ่น ทั้งแสนดีขนาดนี้ คงเพราะถูกคุณแม่เลี้ยงดูมาอย่างดีแน่นอน

ซึ่งพอเธอได้มาอยู่ตรงหน้าหลุมศพที่มีซากดอกไม้แห้งๆ กองไว้ ก็รู้สึกใจหายขึ้นมา ถ้าวันนึงเป็นครอบครัวของเธอที่ต้องจากไปเธอจะรู้สึกยังไง... มันคงจะเคว้งคว้างและทรมานหัวใจไม่ต่างจากคุณโทรุ

" โทพาเพื่อนมาไหว้แม่ด้วย เพื่อนโทเป็นคนไทย เธอพูดไทยเก่งมาก "

ก็เธอเป็นคนไทย! กานต์นรานึกเอ็นดูคุณโทรุในใจ ที่คงอยากคุยกับคุณแม่ แต่...พูดไปเรื่อย

" เพื่อนโทเป็นเลขาโทด้วยนะ แถมสอนงานโทเยอะแยะเลยหละ โทละหัวจะปวด "

กานต์นรานึกแปลกใจ ทำไมเธอไม่เคยเห็นคุณโทรุมุมนี้เลยนะ? ดูเขาจะเหมือนเด็กน้อย...โทรุ

ซึ่งมาคิดๆ ดูก็ไม่แปลกใจที่เธอไม่เคยเห็นมุมนี้ของเขา เพราะเรามีสถานะเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกัน ใครจะเผยมุมอ่อนไหวนั้นให้ลูกน้องเห็น

แต่เขากำลังเผยมัน...กับเธอ

 

" เธอชื่อกานต์นรา ถ้าแม่เห็นเธอนะ แม่จะบอกว่าเธอสวยมาก แถมยังมีมุมน่ารักๆ ด้วย นี่โทไม่ได้อวยเพื่อนนะ เธอน่ารักมากจริงๆ "

แล้วสิ่งที่โทรุพูดกับหลุมศพคุณแม่ก็ทำให้กานต์นรายิ้มออกมา นอกจากไอ้หมาเกือบแก่ของเธอละ ก็มีคุณโทรุนี่แหละค่ะ ที่อวยเธอเก่ง

" กานต์มานั่งยืนใกล้สิ จะได้ไหว้แม่ "

กานต์นราเขยิบไปใกล้เขาก่อนจะยกมือขึ้นมาพนมไหว้ ตามสไตล์ไทยแท้

" สวัสดีค่ะคุณแม่ หนูชื่อกานต์นรานะคะ เป็นเพื่อนของคุณโทรุแล้วก็เป็นเลขาด้วยค่ะ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าคุณโทรุดื้อ กานต์จะจัดการเอง " กานต์นราเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจกลับแอบระแวงว่า...ถ้าแม่คุณโทรุได้ฟังแล้วตอบกลับมา เธอคงจะตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง

" โทรุของแม่ไม่ดื้อสักหน่อย ใช่มั้ยแม่ " โทรุลูบหญ้าที่ปกคลุมหลุมศพคุณแม่ด้วยรอยยิ้มเช่นกัน แม้ในใจเขานั้น...จะแสนเจ็บปวดที่สูญเสียผู้ที่เป็นดั่งโลกทั้งใบไปอย่างไม่มีวันกลับ

แล้วกานต์นราก็รู้ว่าโทรุกำลังเศร้า จากแว็บนึงที่เขาเงยหน้ามามองเธอ ด้วยสายตาที่ทำให้เธอ...อยากปลอบประโลมเขา

" โทรุของคุณแม่เป็นเด็กดีมาก โททำตามที่แม่พร่ำสอนทุกอย่าง โททำตามคำสั่งของพ่อ แม้้โทเองจะไม่เก่งอะไรแล้วก็ไม่ชอบการบริหารเอาซะเลย แต่โทก็พยายามทำมันแล้วนะ แม่ภูิมใจในตัวโทมั้ย แต่ทำไม โท...ไม่เคยภูมิใจในตัวเอง "

" คุณโทรุ "

กานต์นราค่อยๆ คุกเข่าลงนั่งข้างคุณโทรุก่อนจะเอามือแตะบ่าเขาไว้อย่างให้กำลังใจ เธอเองก็พอจะรู้จากการทำงานด้วยกันมาได้ ว่าคุณโทรุไม่ชอบในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ แต่คงต้องทำเพราะอะไรบางอย่าง

ซึ่งตอนนี้เธอพอรู้แล้วว่าสาเหตุมาจากอะไรที่ทำให้คนไม่ชอบการบริหารต้องขึ้นมาเป็นประธานบริษัท คงเพราะคุณแม่ของคุณโทรุอยากให้คุณโทรุได้รับในสิ่งที่จะมันควรจะเป็นของเขา ในฐานะลูกสาวของคุณฮานะตะ ศิริดำรงค์กุล

" ขอโทษนะ ที่โทพามาฟังโทพูดกับแม่ "

" คุณโทพูดกับกานต์ได้ ไม่ว่าเรื่องอะไร กานต์จะรับฟังคุณ " กานต์นราบีบไหล่เขาเบาๆ อย่างให้กำลังใจอีกครั้ง

" ขอบคุณนะ "

" ภูมิใจในตัวเองเยอะๆ รู้ไหมคะ คุณน่ะ เก่งที่สุดอยู่แล้ว "

" ^_^ "

 

ขอบคุณนะคะกานต์นรา

ผู้เป็นดั่ง " รอยยิ้ม " ของโทรุ :)

 

 

 

22:00

 

จวบจนคืนที่สี่ของการมาทำงานที่ญี่ปุ่น หลังจากที่พาคุณโทรุไปไหว้หลุมศพของคุณแม่เขาเป็นที่เรียบร้อย กานต์นราก็อาสาเป็นไกด์พาลูกเสี้ยวไทยญี่ปุ่นที่เกิดในญี่ปุ่น เที่ยวญี่ปุ่น โดยที่คนที่เกิดในญี่ปุ่นก็ไม่ฮือไม่อืออะไร ที่คนไทยแท้อยากพาไปไหนเขาก็ตามใจ ขอแค่ได้ไปกับเธอ

แล้วทั้งคู่ก็ใช้เวลาวันหยุดไปด้วยกันที่ญี่ปุ่นด้วยความอบอุ่นและรอยยิ้มที่มอบให้กัน ทั้งยังรู้สึกดีที่ได้อยู่ข้างกันก่อนจะมาจบวันหยุดสุขสันต์ที่คลับบนด่านฟ้าของโรงแรม

เรียกว่า...พากันมาจิบเหล้าฝ่าลมหนาวกันเลยทีเดียว

ด้วยเพราะก่อนจะมาหน้ากานต์นราโทรหาทีปภาคนรักของเธอแล้วเกิดอาการน้อยใจ ที่รู้ว่าคนรักไปเยี่ยมพ่อของเพื่อนสนิทเขาที่โรงพยาบาลได้ แต่กับครอบครัวเธอนั้นเขาไม่คิดจะไปหาเลย ก็รู้ว่าแหละว่าครอบครัวเธอกับคนรักไม่ลงรอยกัน แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ที่เขาไม่คิดจะพยายาม

กานต์นราเลยชวนคุณโทรุมาดื่มเพื่อจะลืมเรื่องที่มันทำร้ายจิตใจ หวังให้บรรยากาศกับสายลมหนาวนั่นช่วยให้เธอลืม

แต่การมาดื่มรับลมหนาวแบบนี้...ถึงมันจะวิวดีมากๆ แต่ก็หนาวมากจนปากเริ่มสั่น คล้ายมันจะทรมานแทน

" ไหวมั้ยคะ " โทรุเฝ้าสังเกตุอาการของกานต์นราเพราะกลัวว่าคุณเลขาจะหนาวจนช็อคไปซะก่อน เพราะคืนนี้...มันจะมีหิมะตก อากาศเลยหนาวติดลบยิ่งกว่าเดิม

" สงสัยแอลกอฮอล์ยังไม่เข้าร่างมั้งคะ เลยรู้สึกว่ามันหนาวมากๆ "

" เข้าไปนั่งบาร์ข้างในมั้ย "

" คะ "

" ข้างในก็มีบาร์ "

" อ้าว แล้วไม่บอกแต่แรก "

" ก็เห็นกานต์อย่างมานั่งชมวิวกลางคืนตรงนี้ เลยไม่ห้าม แต่ดูไปดูมา ปากสั่นแล้วนะเรา "

" ชิส์ " กานต์นราจิ๊ปากใส่เจ้านายก่อนจะถือแก้วตัวเองลุกออกมา ทั้งยังต่อว่าเขาในใจว่า...

คนบ้า! หนาวจะตายชักละ

ไม่บอกแต่แรกว่าข้างในก็มีบาร์ให้นั่งด้วย เกือบขิตแล้วมั้ยเรา

" รอด้วยสิ "

" คราวหลังบอกให้มันเร็วๆ หน่อย "

" กินเหล้าแล้วดุเวอร์ "

" ใครดุ "!

กานต์นราจับลูกบิดประตูแต่ไม่ได้บิดเข้าไปด้านในเพราะหันมาแหวดใส่โทรุก่อน

" ก็... "

" คุณผิด! คุณไม่บอกกานต์แต่แรกล่ะคะ กานต์ก็คิดว่าต้องสั่งมาดื่มตรงนี้ แทนที่จะนั่งอุ่นๆ ข้างใน "

" อ่า โอเค โทผิดเอง โทขอโทษนะคะ "

" กองไว้ตรงนั้น "

" (•_•) "

" ชิส์ เบื่อคุณละ เชิญหนาวตายที่ดาดฟ้าไปเลย "

ปั้ง!!

เสียงกานต์รนาเปิดประตูเข้าด้านในโรงแรมก่อนจะปิดเสียงดังปั้งอย่างคนไม่พอใจ ซึ่งนั่นก็ทำให้โทรุรู้ว่าเวลากานต์เมา กานต์นราจะ...ดุ พอตัว

 

" โชน "

กานต์นราที่นั่งยังเซ ชนแก้วกับโทรุไม่หยุด แม้ตอนนี้ตัวเองจะโลกหมุนแค่ไหน แต่มันยังไม่ถึงขั้นที่ภาพจะตัดได้ แสดงว่าเธอยังไหว? เธออยากดื่มให้ภาพมันตัดไปเลย เพราะเจ้านายเธอบอกเองว่า เขาจะแบกเธอกลับ ถ้าเธอเมาจนหลับคาโต๊ะ

แล้วเธอจะรออะไร ในเมื่อเขาเปิดทางขนาดนี้ ก็เมาให้สุดไปเลยสิ จะได้มีแรงโทรกลับไปด่า...ผัว

" เมามากแล้วนะคะกานต์ "

โทรุมองกานต์นราที่นั่งข้างเขาตรงเค้าเตอร์บาร์อย่างเป็นห่วง แถมกานต์นรายังไปชนแก้วกับคนอื่นมาอีก ถึงตรงนี้จะมีแต่ลูกค้าของโรงแรมที่มาใช้บริการ เขาก็ไม่ไว้ใจใคร ยิ่งกับพวกฝรั่งยิ่งไม่น่าไว้ใจไปใหญ่เพราะมันมองกานต์นราตาไม่กระพริบ

เขาห่วง (หวง)

 

" กานต์ ไม่ มาว " ไม่เมา...แต่หาวเป็นกลิ่นเหล้าเลย

" พอแล้ว กลับห้องกันเถอะ "

" ขอ อีก แพ๊พ "

กานต์นราเอนซบไหล่โทรุอย่างทรงตัวไม่อยู่ โดยโทรุก็โอบเอวกานต์นราไว้ ถึงมันจะไม่สมควรเท่าไหร่เพราะเขาไม่บริสุทธิ์ใจ แต่เขาจะไม่ปล่อยให้เลขาเขาล้ม

" หมดแก้วนี้กลับ โอเคมั้ย "

" คุณโทมาวยาง "

" นิดหน่อยค่ะ ถึงต้องรีบกลับก่อนโทจะแบกกานต์ไม่ไหว เดี๋ยวได้เกิดอันตรายทั้งคู่ "

" อือออ "

กานต์นราซบที่ไหล่โทรุอยู่แบบนั้น ด้วยอาการของเธอที่เริ่มไม่ไหว เพราะก่อนหน้ามีผู้ชายเอาเหล้าเพียวมาให้ เธอกระดกเข้าไปจนหมดแก้ว แล้วตอนนี้มันชักรู้สึกไม่ดีกับร่างกายตัวเองขึ้นมา ที่คล้ายจะ...มีอารมณ์ทางเพศ

" สวัสดีครับ ให้ผมช่วยมั้ย "

ชายคนที่ส่งแก้วเหล้าให้กานต์นราดื่มเดินเข้ามา ก่อนจะถือวิสาสะโอบเอวกานต์นราอีกด้าน แต่โทรุก็ปัดมือหยาบหนานั้นออก

" ไม่ต้องยุ่งค่ะ "

" แต่ดูเหมือนเธอจะต้องการผม "

" ค คุณโทรุ " กานต์นราเริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหว จากฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้ร่างกายเธอร้อนระอุขึ้นมา

" ให้ผมช่วยดีกว่านะครับ "

" หลบค่ะ ก่อนฉันจะเรียกกร์าดมาจัดการคุณ " โทรุประครองกานต์นราออกมาเมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดี เพื่อพาคนเมากลับไปพักที่ห้อง

" หึ " ชายคนนั้นยอมถอยออกมาด้วยแววตาแสนเสียดาย เขานึกว่าหญิงสาวทั้งสองคนจะหลงกลง่ายๆ แต่มีคนนึงดันไม่แม้จะชายตาเขาเลย

" รู้งี้ใส่ยาเข้าไปทั้งสองแก้ว ก็จบละเรา หึ "

 

 

โทรุอุ้มกานต์นราไปนอนราบบนเตียงในห้องนอนของเธอ ก่อนจะจัดแจงถอดโค้ทออกให้ เจ้าตัวจะได้นอนสบายๆ หลังจากออกไปเที่ยวกันมาทั้งวัน

" ค คุณโท "

" คะ "

" อ อยากอาบน้ำ "

" ไหวหรอ "

" ไหวอยู่ค่ะ แต่คุณโทพยุงกานต์ไปหน้าห้องน้ำที " กานต์นราเริ่มมีสติหลังจากที่ไปอ้วกมาหนึ่งรอบ

" ไหวแน่นะ "

" ค ค่ะ กานต์จะพยายาม "

พยายามของกานต์นราคือการพยายามพาตัวเองออกจากอารมณ์ในกายตอนนี้ที่มันร้อนระอุจนรู้สึกว่ากำลังมีน้ำเมือกสีใสไหลซึมออกจากร่องดอกไม้ของเธอ

และเธอ...กำลังอ่อนไหว

เธอต้องรีบจัดการตัวเองก่อนจะทนไม่ได้ การอาบน้ำอาจทำให้ร่างกายเธอเย็นขึ้นมาบ้าง

 

โทรุยืนอยู่หน้าห้องน้ำในห้องกานต์นราด้วยความเป็นห่วง เขากลัวเธอจะเป็นลมล้มคว่ำหรือหมดสติเพราะฤทธ์เหล้าไป เขาไม่รู้เวลาเธอเมาแล้วเลเวลเธอขึ้นขั้นไหน แต่พอมาเห็นแบบนี้ก็อดห่วงไม่ได้ ถึงมายืนรอ...

 

แต่ผ่านไปร่วมชั่วโมงกานต์นราถึงออกมา ด้วยช่วยชุดนอนที่โทรุเตรียมให้ มันเป็นกางเกงวอร์มขายาวกับเสื้อยืดแขนสั้นที่ใส่สบาย โทรุเองก็ไม่รู้ว่านี่ใช่ชุดนอนของกานต์นรามั้ยแต่เห็นแขวนไว้เลยหยิบไปเตรียมไว้ในห้องน้ำให้เธอ ส่วนเขาก็อยู่ในชุดคล้ายๆ กัน หลังจากรีบไปชำระล้างร่างกายตัวเองบ้าง แล้วออกมานั่งรอบนขอบเตียง

" โอเคมั้ยกานต์ "

" มัน... "

กานต์นราไม่กล้าพูดว่าที่เข้าห้องน้ำนานเพราะเธอช่วยตัวเองมา แต่ว่ามัน...ไม่สุด แล้วตอนนี้เธอก็มีอารมณ์ขึ้นมาใหม่ แม้จะอาบน้ำชำระร่่างกายไปแล้วก็ตาม

เธอทรมาน...

จนเกิดคำถามในใจว่าทำไมถึงเป็นเอาได้ขนาดนี้? ทั้งที่เธอไม่เคยมีอาการแบบนี้เลย จะเป็นก็ต่อเมื่อคนรักเข้ามาเล้าโลมจนเธอมีอารมณ์เคลิ้มไป แต่คราวนี้มันไม่ใช่ มันดันมีอารมณ์เสียมากมายทั้งที่ไม่ได้ถูกเล้าโลมสักนิด

หรือเธอ...จะแพ้เหล้าญี่ปุ่น?

" มาค่ะ โทช่วย "

โทรุเห็นกานต์นรานิ่งไปเลยเข้าไปโอบเอวคอดไว้ เพื่อพากานต์นราไปนอนบนเตียง แต่นั้นกลับทำให้กานต์นราที่อารมณ์กำลังปะทุจนควบคุมสติไม่อยู่ คว้าลำคอโทรุลงมา...จูบ

 

อื้อออ ~

กานต์นราไม่อาจสู้ต่อความรู้สึกของตัวเองได้ เมื่อในกายเธอตอนนี้ร้อนเร่าดั่งไฟ จนต้องมันระบายออกมา แล้วคุณโทรุจะเป็นตัวช่วยที่ดี เขาต้องทำให้ความทรมานของเธอครั้งนี้หายไป แม้ในใจเธอจะคิดถึงแต่คนรักของเธอก็ตาม

เท่คะ อื้อออ

ช ช่วยเค้าหน่อย ~

 

โทรุดันตัวกานต์นรานอนราบลงกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมเลขาคนสวยของเขาช่างใจ...ว่าเขาควรทำต่อมั้ย ในเมื่อมันไม่ได้เกิดจากความรักของกานต์นรา มันเกิดขึ้นเพราะว่าเธอเมา

และเขาอยู่ตรงนี้พอดี...

แต่รสจูบแสนหวานเมื่อครู่นี้ ทำเขารู้สึกดีเหลือเกิน จนอยากจูบกานต์นราไปทั้งตัว

" ช ช่วยหน่อย "

กานต์นราอ้อนวอนอย่างขอความเห็นใจ ให้เขาช่วยทำอะไรกับร่างกายของเธอสักที ที่มันกำลังแตกสลายเพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์ที่เธอกินเข้าไปอย่่างไม่รู้ตัว

" กานต์จะเสียใจมั้ย "

" ด ได้โปรด "

" ช่วยใจดีกับโทหน่อยนะคะ แล้วโทจะทำให้กานต์มีความสุขที่สุด "

 

อ อื้ออ ~

 

โทรุรักกานต์นราเกินกว่าที่จะควบคุมตัวเอง

แล้วค่ำคืนที่สี่ของการไปทำงานที่ญี่ปุ่นก็จบที่ท่านประธานกับเลขา มีอะไรกันอย่างที่มันไม่ควรจะเกิด...

 

" อ่ะ ท เท่ เค้าเสียวมาก "

โทรุฝืนกลืนน้ำตาลงคอ อย่างคนเจ็บปวดหัวใจ ที่ปรนเปรอให้กานต์นรามีความสุขแค่ไหน เธอก็ได้แต่ครางชื่อคนรักของเธอออกมา แม้ว่าคนที่ทำเธอเสร็จไปไม่รู้เท่าไหร่จะเป็นเขา

แต่เขารักเธอ...

ถ้าการได้ครอบครองเธอ ถึงแม้เธอไม่ได้เต็มใจ เขาก็จะทำมันต่อไปด้วยหัวใจที่รัก " กานต์นรา " ไม่แพ้ใครเลย

" อ้าส์ ค เค้าไม่ไหวแล้ว "

" โทคือโทรุ "

โทรุพรมจูบไปตามเนินอกเปลือยของกานต์นราก่อนจะเร่งข้อมือเพื่อพาเธอเสร็จสมอีกครั้ง

" อ่ะ "

" ได้โปรกานต์ "

" อื้อออ " กานต์นราจิกผมตรงท้ายทอยของโทรุให้ขึ้นมาสบนัยตาหวาน ด้วยสีหน้าและแววตาของเธอที่กำลังจะ...เสร็จ

 

" อ่ะ ค คุณโท " กานต์นราครางเสียงหวานเป็นชื่อของโทรุ ทั้งยังส่งสายตาวิงวอนให้เขารู้ว่าเธอต้องการเขาขนาดไหน

" กานต์คะ "

นั่นก็ทำให้โทรุปรนเปรอให้เธออย่างถึงใจ ด้วยสองนิ้วเรียวที่สอดใส่เข้าร่องดอกไม้ที่เต็มไปด้วยน้ำหวาน

" อ้าส์ กานต์จะเสร็จแล้วค่ะ ค คุณโท... "

อ้าส์ ~

 

เพียงแค่นั้นโทรุก็ยิ่งไม่อาจยับยั้งจิตใจ เขาเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกต่างๆ ผ่านทางร่างกาย

แม้เขาจะรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนที่ " กานต์นรา " รักก็ตาม

 

เขาหวังแค่ว่าถ้ากานต์นราตื่นขึ้นมาแล้วเธอไม่รังเกียจเขา ที่เขาฉวยโอกาสกับ...เธอ

 

แต่เธอคือคนที่เขารักสุดหัวใจ

รักจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้จริงๆ

 

 

 

 

TBC.

ถ้าไรท์เป็นกานต์นราก็หวั่นไหวค่ะ ผัวที่หล่อและรวย แถมยังเอาใจใส่ขนาดนี้หาได้จากที่ไหนล่ะ แต่มันมาในเวลาที่ไม่ถูกต้อง ก็ต้องมีคนน้ำตานอง...นั่นแหละ ฮรุก